Zamość: Prof. Jerzy Kowalczyk - kolejny w Alei Sław

Uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej zaplanowano na 17 maja. Data jest nieprzypadkowa. 18 maja obchodzony jest dzień Międzynarodowego Dnia Muzeów i Nocy Muzeów a prof. Kowalczyk od lat związany jest z Muzeum Zamojskim (od dwóch kadencji jest członkiem Rady Programowej Muzeum).

- Będzie to znakomita okazja do świętowania jubileuszu 50-lecia pracy naukowej prof. Jerzego Kowalczyka – mówi Teresa Madej z PGE Obrót S.A., która sponsoruje odsłonięcie tablicy.

Uroczystości zaplanowano na późne popołudnie, między 17:00 a 18:00. Odsłonięciu tablicy profesora towarzyszyć będzie otwarcie wystaw poświęconych jego działalności naukowej. Profesor na ul. Grodzką podjedzie tradycyjnie, karetą. Tutaj będzie czekał na niego rozłożony dywan, którym naukowiec przejdzie do wmurowanej w staromiejski chodnik tablicy. Uroczystości ma ubarwiać swoim recitalem Zespół Muzyki Dawnej Capella All'Antico" Zamojskiego Domu Kultury, pokaz przygotowany przez Zamojskie Bractwo Rycerskie i koncert ZPiT „Zamojszczyzna.

Prof. Jerzy Kowalczyk będzie szóstą osobą uhonorowaną tablicą pamiątkową w Alei Sław w Zamościu. Wcześniej upamiętniono w ten sposób Jana Machulskiego, Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego, Krzysztofa Zanussiego, Stefana Schmidta i Janusza Stannego.

- Prof. Jerzy Kowalczyk to wielka postać polskiej sztuki, kultury i nauki zasłużona dla Zamościa – podkreśla Teresa Madej.

Biografia

Jerzy Kowalczyk urodził się w 1930 roku w Goraju. Jest synem organisty, który w czasie I wojny światowej pracował w zamojskiej Kolegiacie. Studiował na KUL, ale ukończył Uniwersytet Warszawski – w 1955 r. i pozostał tam jako pracownik naukowy. Praca doktorska obroniona w 1963r. dotyczyła Kolegiaty Zamojskiej. Druk w 1968 r. I uważana jest, jak dotąd, za modelową monografię architektoniczną.
W latach 1973 – 1978 kierował Zakładem Nauk Pomocniczych Historii Sztuki. Od 1979 r. w Instytucie Sztuki PAN. W 1980 r. objął Pracownię Historii i Teorii Sztuki Nowożytnej. Nadal pozostaje pracownikiem IS PAN.
W 1983 r. został profesorem. Od 1992 r. profesor zwyczajny. Promotor dziewięciu prac doktorskich (2006). Utrzymuje kontakty z ośrodkami naukowymi we Włoszech, gdzie opublikował kilkanaście artykułów. Był redaktorem naczelnym Biuletynu Historii sztuki, lata 1988 – 1996.
Jest autorem ponad 350 publikacji, z których ponad 70 dotyczy bezpośrednio Zamościa, poświęconych głównie sztuce okresu staropolskiego i mecenatowi ordynatów zamojskich, m.in. O Kolegiacie, Mecenacie Jana Zamoyskiego, O architektach ordynackich, kościele ormiańskim, bramach miejskich i sztuce rokoka.
Jest autorem książek: W kręgu kultury dworu Jana Zamoyskiego (1980), Kultura i ideologia Jana Zamoyskiego (2005). Pod jego redakcją ukazał się plon dwóch sesji naukowych z 1978 i 1980 r. Jest także autorem Przewodnika po Zamościu, wydanie 1975, 1977 i 1995 (łącznie 40 tys. egzemplarzy), w którym nakreślił jego monograficzny obraz, szeroko uwzględniający jego aktualny stan, w dużej części jego własnych badań nad miastem.
Był autorem scenariusza całej ekspozycji w Muzeum Zamojskim (1966), współorganizatorem ekspozycji w Muzeum Sakralnym Kolegiaty i wielkiej wystawy na Zamku Królewskim – „Zamość wczoraj - dziś – jutro”.
Jego staraniem odnaleziono w Moskwie (1992 r.) i Petersburgu (2005) unikalną dokumentację XIX wiecznego Zamościa. Przygotował uzasadnienie naukowe Wpisu Miasta Zamościa na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Zabierał głos w dziesiątkach konferencji naukowych, m.in. w Padwie, przedstawiając wynik swoich rozległych studiów nad przeszłością Zamościa. Wygłosił niezliczoną ilość odczytów pokazujących jego niezwykłą wartość popularyzując zabytkowe walory Zamościa.
Występował często jak ekspert, konsultant w trakcie prac rewaloryzacyjnych i recenzent dokumentacji konserwatorskich Zamościa. Z nieukrywaną troską i dużym temperamentem polemicznym broni jego wartości, wytyka niewłaściwe postępowanie stawiając nierzadko na przekór koniunkturalnym interesom.
Spowodował umieszczenie przy Kolegiacie tablic poświęconych Infułatom. Był również konsultantem historycznym serialu o Janie Zamoyskim „Kanclerz” (1998). W Zamościu okazywał swoje rysunki – wystawy 1996 i 2006. Od dwóch kadencji członek rady Programowej Muzeum Zamojskiego w Zamościu.
W 1985 r. wpisany został do Księgi Zasłużonych dla Zamościa. W 1986 r. odznaczony Medalem Bernarda Moranda, a ponad to Krzyżem Kawalerskim OOP w Zamościu i Krzyżem Komandorskim w 1999 r. także zasłużony dla Województwa Zamojskiego (1984 r.). Honorowy Członek PTTK i Koła Przewodników Terenowych PTTK, Laureat nagrody Conservator Ecclesiae. W 2012r. został honorowym członkiem Ukraińskiej Akademii Nauk. __/organizatorzy/