Od wiosny nie ma odwrotu. W Horyńcu Zdroju widać ją bardzo dobrze

- Od wiosny nie ma już odwrotu – zaczepiła nas jedna z kuracjuszem (zobaczyła, że fotografujemy kwiaty na jednej z rabatek). - Widać ją nie tylko w samym Horyńcu, ale też w okolicznych lasach. A te w okolicy nie mają sobie równych. - To przecież Roztocze – dodał jeden z mężczyzn.

Tradycje uzdrowiskowe Horyńca Zdroju na Roztoczu (w powiecie lubaczowskim) liczą sobie setki lat. Tak naprawdę jednak uzdrowisko powstało w tej miejscowości w XIX wieku. Już wtedy wykorzystywana była woda z dwóch miejscowych źródeł. W jednym z nich kuracjusze chętnie się kąpali, a z drugiego pili zdrowotne wody siarczkowe. Uzdrowisko słynie także ze znakomitych borowin.

Dla kuracjuszy wybudowano popularne obiekty zdrojowe oraz tzw. zakłady przyrodolecznicze. To m.in. sanatorium „Rolnik” (dzisiejsze Centrum Rehabilitacji Rolników KRUS Horyniec) oraz „Metalowiec” (dzisiaj nazywa się „Bajka”). W 1976 ta licząca zaledwie 3 tys. mieszkańców, oddalona o ok. cztery kilometry od granicy z Ukrainą miejscowość, otrzymała status uzdrowiska (w 1998 r. zmieniono jej nazwę na Horyniec Zdrój).

Teraz turyści i kuracjusze mogą tam odwiedzać m.in. Park Zdrojowy z pijalnią oraz kawiarnią. Atrakcją jest tam plac zabaw oraz piesze kładki wybudowane z drewnianych desek. W Horyńcu Zdroju można m.in. oglądać dawny pałac rodziny Ponińskich, kościół zdrojowy oraz m.in. kościół i klasztor franciszkanów. Warto także m.in. odwiedzić oddalony o 3 km od Horyńca Zdroju unikatowy zespół cerkiewny w Radrużu, który został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

- W Horyńcu Zdroju najpiękniejszy jest jednak... spokój. To go charakteryzuje. Jest tutaj taka miła, pozytywna zaściankowość i poczucie, że jest się gdzieś na końcu świata. Ono daje wytchnienie od codzienności, czas na zastanowienie się nad wszystkim – opowiadała nam jedna z miejscowych kuracjuszek.