Dom ma upowszechniać naukę ks. kardynała Wyszyńskiego. Mieszkańcy Zamościa czekają na to od dawna

- Inwestycja powstaje dzięki datkom ludzi dobrej woli. To, że Dom Trzeciego Tysiąclecia będzie związany z postacią kardynała Wyszyńskiego ma dla nich duże znaczenie i pomaga w tym dziele. Popycha je do przodu – podkreśla ks. Michał Maciołek, kanclerz kanclerz kurii diecezjalnej w Zamościu.

O tym jaką ów Dom Trzeciego Tysiąclecia ma pełnić funkcję oraz historii całego przedsięwzięcia możemy przeczytać na stronie internetowej Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej. Będzie to duży dom rekolekcyjny. Pomysł jego wybudowania powstał jeszcze... w poprzednim stuleciu. W tym celu założono Fundację Dom Trzeciego Tysiąclecia im. kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Została ona oficjalnie zarejestrowana 8 listopada 2000 r., a trzy lata później pobłogosławił ją papież Jan Paweł II (stało się to w Rzymie). Teraz fundacji patronuje ks. Marian Rojek, biskup Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej.

Dom Trzeciego Tysiąclecia ma w swoim założeniu służyć rozpowszechnieniu w całym społeczeństwie, ale szczególnie wśród młodzieży, wartości religijnych, patriotycznych i m.in. społecznych zawartych w nauce ks. kardynała Wyszyńskiego. W planach jest również działalność oświatowa i kulturalna. Jak zapowiadali pomysłodawcy, ważna będzie również pomoc duchowa oraz lekarsko-rehabilitacyjna m.in. dla ludzi opuszczonych, uzależnionych i samotnych. W jaki sposób ją uzyskają?

- Działalność będzie w tym gmachu prowadzić „Caritas” – zapowiada ks. kanclerz Michał Maciołek. - W budynku powstanie również obszerna aula, gdzie będą mogli spotykać się duchowni i świeccy. Brakuje nam w Zamościu takiego pomieszczenia. Przy kościele pw. św. Katarzyny funkcjonuje przecież wiele grup modlitewnych i patriotycznych. Im na pewno aula będzie potrzebna. Budowa cały czas trwa. Jest to możliwe dzięki datkom osób duchownych i świeckich.

To, że roboty ruszyły jest w Zamościu bardzo dobrze odbierane. Dlaczego? Przez wiele lat na placu budowy po prostu niewiele się działo. Mieszkańcy już się nawet przyzwyczaili do wysokiego płotu przy kościele rektoralnym, zza którego było widać ułożone w stosach cegły i inne materiały budowlane. Niektórzy zaglądali także przez szpaty w parkanie. Tam widać było – jak relacjonowano - tylko „dziurę w ziemi”, w której miały stanąć fundamenty.

Niedawno obok kościoła, szybko wyrósł jednak duży, trzykondygnacyjny gmach. Już został nakryty dachem. Kiedy jednak jego budowa zostanie zakończona? Trudno jeszcze powiedzieć.

- Jeśli wszystko się powiedzie, w tym roku budynek powstanie jedynie w stanie surowym – mówi ks. kanclerz Michał Maciołek.

Ważne jest także coś innego. Kamień węgielny pod budowę kościoła pw. św. Katarzyny położono w 1680 r., a pod budowę sąsiedniego klasztoru – w 1683 r. Świątynia oraz przylegający do niej gmach, należący do ojców reformatów tworzyły zamknięty czworobok. Całość otoczono murem, w którym umieszczono stacje drogi krzyżowej. Niestety, klasztor został zamknięty w 1806 r. przez władze austriackie.

Budynki przejęło wojsko. Nie oszczędzono ich. Klasztor został zburzony w 1821 r., a na działce po nim utworzono "plac musztry". Teraz ma tam powstać Dom Trzeciego Tysiąclecia. Natomiast kościół został zamieniony na magazyn. Przez jakiś czas działała tam także kuchnia wojskowa, skład węgla, a następnie kino-teatr (w latach 1915-1922). Potem kościół ponownie stał się katolicka świątynią.

Po remontach całe założenie, będzie przypominać zapomniany kompleks sprzed wieków.